Pismo
Wierny wychodzi z domu i nigdy nie wraca
Fragment obszernego wywiadu ze Sławomirem Płatkiem, poetą i animatorem kultury, autorem ośmiu książek poetyckich, z których najnowsza to opublikowany nakładem Fundacji Kultury „Afront” tom Obszar niejasny (Bukowno 2024).
Widać tylko to, czego nie zrobiłam
Nie przeszkadza mi, że mnie w procesie wydawniczym nie widać. Za to bardzo by mi zależało, żeby wzrosła świadomość tego, że książka jest dziełem zbiorowym, że nie stoi za nią tylko autor (często także tłumacz) i wydawnictwo, lecz całkiem pokaźna grupa ludzi.
Co ty tak właściwie robisz?
Poprawianie błędów to tylko część mojej pracy, ale to właśnie ten jej element sprawia, że czasami w moich rozmówcach i rozmówczyniach zaczyna kiełkować strach. Obawiają się, że będę poprawiać błędy w ich wypowiedziach, więc na chwilę milkną.
Kokon
Zwycięski utwór zaprezentowany 29 kwietnia 2025 roku podczas pierwszej odsłony Slamu na Długiej.
Od dupy strony: O brandzlowaniu się literaturą
Byłem w szóstej, może siódmej klasie podstawówki, kiedy kolega Grzesiek znalazł w szufladzie ojca kilka publikacji. Bez obrazków i zdjęć. W formacie połowy zeszytu szkolnego. Wydrukowanych na cienkim, szorstkim, szarym papierze, wyłącznie czarną farbą.
Uryna. Kobieta, dziecko i ciało wojny
Pewne tematy się nie dezaktualizują, a nawet – wbrew oczekiwaniom czy nadziejom – ciągle konfrontują się z wydarzeniami, które ich aktualność boleśnie odsłaniają.
Uryna
kobiety myślą, że mają swoje pieśni
kobiety nie wierzą, że to są pieśni ich matek, i ich matek, i ich matek
myślą, że to są pieśni znikąd
Prawda o Róży
Rozmowa z Weroniką Kostyrko, autorką książki Róża Luksemburg. Domem moim jest cały świat (Marginesy, Warszawa 2024).
Czy wchodzi się dwa razy do tego samego wiersza?
Tak jakoś wyszło: nasza dawna kapela postanowiła znów zagrać po kilkunastu latach przerwy. Zebraliśmy się w sobie, potem do kupy, spotkaliśmy „na próbowni”. Z początku szło trochę nieskładnie, potem już coraz lepiej, wreszcie – całkiem OK. A potem zacząłem mieć wątpliwości.
Zarządzanie zmianą
Znacie to? Planujecie, wpisujecie w kalendarz, rozpisujecie punkt po punkcie zadania niezbędne do zrealizowania jakiegoś przedsięwzięcia, nawet się wydaje, że nic nie przeszkodzi dowiezieniu zamierzeń do mety, i to w terminie – a tu bach…
Skarpetki, kropki i falbanki
Rozmowa z Anią Lubińską (Lubek), absolwentką Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku, artystką zajmującą się grafiką i ceramiką.
dylemat wagonika
dziś jest chwila wielka jak pinezka
przebija oponę tira zaważa
w sondażu opada dreszczem
Sarcelloza
Opowiadanie wyróżnione w jesiennej edycji Stolika Literackiego w 2024 roku, organizowanego przez Trzy Wigry, kolektyw założony przez aktywistów literackich Natalię Soszyńską, Martę Pilarską i Fabiana Cieślika.
Śledziowe historie
Opowiadanie wyróżnione w jesiennej edycji Stolika Literackiego w 2024 roku, organizowanego przez Trzy Wigry, kolektyw założony przez aktywistów literackich Natalię Soszyńską, Martę Pilarską i Fabiana Cieślika.
Skarby z wundertutki
Choć pastor Lorek z Cecenowa w 1821 roku pisał o swych parafianach: „Nigdy nie usłyszysz, aby Kaszuba śpiewał cośkolwiek. Milczący, bez radości i bez myśli przechodzi on przez drogę żywota”, Kaszubi to ludzie czuli i wrażliwi. I potrafiący tę czułość wyrazić.
Gdynia. Zwyczajne miasto
Rozmowa z Aleksandrą Boćkowską, autorką reportażu Gdynia. Zawsze pierwsza (Czarne, Wołowiec 2025).
Od dupy strony: Wymarzona praca
Zaczęło się od tego, że biegłem na autobus, który właśnie podjechał na przystanek przy Trakcie Świętego Wojciecha. Była zima, leżał świeży śnieg, a ja się na nim poślizgnąłem i upadając, pomyślałem, że najbezpieczniej będzie wylądować na dupie.
Oddolny punkt słyszenia?
Zachowywanie ciszy jest umiejętnością społeczną bezpośrednio powiązaną z normami dziewiętnastowiecznego teatru życia codziennego, a dla niewidzialnych aktorów – dosłownie złotem, bo wiąże się bezpośrednio z ich wypłatami.
W lesie – znaczy u siebie
Dla jednych to ucieczka od miejskiego zgiełku czy codziennej rutyny, dla innych reset i ładowanie baterii. Jedni lubią wpatrywać się w żar ogniska, inni – słuchać szumu liści i gapić się w gwiazdy. Dlatego czasem po prostu rzucają wszystko i wychodzą do lasu.
Piep*zyć Sienkiewicza
Potop jest trudną adaptacją z kilku względów. Po pierwsze, to długa i zawiła fabuła. Po drugie, niełatwo w tej historii znaleźć łącznik pomiędzy treścią a wrażliwością współczesnego widza. Jest jeszcze powód trzeci, czyli kultowa adaptacja filmowa Jerzego Hoffmana.
Relacje poetyckie. Sezon 2024 (i prequel)
Usiądźmy wygodnie w domu lub w podróży środkami komunikacji miejskiej i przy chwilowym braku czasu na bezpośrednie kontakty z literaturą poczytajmy o tym, jak to kiedyś gdzieś tam było…
Pisanie jako droga
Rozmowa z Dorotą Karaś i Markiem Sterlingowem, dziennikarzami, autorami biografii Anny Walentynowicz i Jerzego Ubrana, laureatami Pomorskiej Nagrody Literackiej „Wiatr od morza”.
Podsycać czy studzić?
No właśnie: podsycać czy studzić oczekiwania – wobec życia, pracy, ludzi, świata, polityki? Prawda pewnie, jak zwykle, tkwi pośrodku – tylko kto wie, gdzie jest ten środek?
Charakter
Na wiele lat utraciłem charakter pisma. Bywało nawet, że gubiłem się w gramatyce.
Kiedy nic
Rano myję się, wkładam koszulę, wkładam marynarkę i idę, jak to mówią, jak na stracenie.
Polska też miała swoje kolonie
Rozmowa ze Sławomirem Sochajem, autorem książki Niedopolska. Nowe spojrzenie na Ziemie Odzyskane (Filtry, Warszawa 2024).
Wieczna walka
Wiecznej komedii bliżej do teatralnego manifestu feministycznego niż pełnoprawnej komedii. Humor sprowadza się głównie do satyry, a pojedyncze dowcipy mają gorzki smak, całość zaś inkrustowana jest godną podziwu liczbą intertekstualnych zabiegów.
Literacki detoks
Cześć!
Jestem Szymon. Od początku roku nie przeczytałem jeszcze ani jednej książki.
Nostalgia i nowoczesność
Rozmowa z Adą Zielińską, ilustratorką i projektantką graficzną.
Od dupy strony: Ile to jest warte?
Kupiłem w życiu wiele książek, które okazały się dla mnie niewiele warte. Podkreślam dla mnie, bo my, czytelnicy, bardzo się od siebie różnimy i literatura, która urzeka mnie, komuś innemu może się wydawać banalną grafomanią.
życie pozapłodowe
usłyszałem pukanie do drzwi. musiałem przerwać to, co robiłem, i poszedłem zobaczyć, kogo diabli niosą. to był kurier z paczką. prosił o pokwitowanie. nie miałem długopisu, bo niby skąd miałbym wziąć, będąc w macicy.
