Tytuł powieści odnosi się do mitu o pradawnym podziemnym mieście w okolicach Melitopola na południowym wschodzie Ukrainy, odnalezionym metodą bilokacji w latach 90. XX w. przez ukraińskiego inżyniera – entuzjastę Walentyna Supperta. Bohaterką jest młoda architektka, która studiuje w Łuhańskim Instytucie Organizacji Przestrzennej imienia Chrystyny Ałczewskiej, wschodnioukraińśkiej działaczki oświatowej i społecznej z XIX w. To m.i. nawiązanie do faktu, że do lat 60. przy Długiej 35 mieściły się pracownie Miastoprojektu zajmującego się powojenną odbudową Gdańska. Przygody architektki łączą ukraińskie i światowe dyskusje o architekturze przyszłości z apokaliptycznymi fantazjami o skażonych stepach Ukrainy roku 2050, gdzie nadal toczy się walka dobra ze złem.

Ołeksandr Burłaka urodził się w 1982 roku w Kijowie, w Ukrainie. Ukończył Wydział Architektury Kijowskiego Narodowego Uniwersytetu Inżynierii Lądowej i Architektury w 2005 roku. Jego praktyka artystyczna obejmuje fotografię, badania, instalacje, często zajmuje się architekturę i jej transformację na Ukrainie. Był członkiem Grupy Melnychuk-Burlaka (2007-2011), Grupy Predmetiv (2011-2016) oraz współzałożycielem i członkiem kuratorskiej i aktywistycznej grupy interdyscyplinarnej Khudrada. Jest autorem książek fotograficznych Balcony Chic (2019) i Orthodox Chic (2020), które ukazały się nakładem Wydawnictwa Osnovy.