Marta Pilarska
Nauczyła się czytać na szyldach reklamowych, oglądanych przez szybę autobusu w drodze do przedszkola. Miłośniczka poezji i literatury dla dzieci. Propagatorka komiksów. Hucznie świętowała przyznanie Oldze Tokarczuk literackiego Nobla. Blogerka i bookstagramerka. Nawet w hasztagach używa polskich znaków diakrytycznych. Szuka miejsc, gdzie pała dzięcielina, i nie omija opisów przyrody w powieściach. Na co dzień można ją znaleźć w księgarni i wydawnictwie Marpress. Lubi wegańskie jedzenie i biwaki w miejscach bez dostępu do prądu.
Teksty
Co kot naczytał…
Dawno, dawno temu, za siedmioma myszkami i siedmioma klawiaturami, założyłam blog. Dlaczego? Bo chciałam o książkach dyskutować. Nie było wtedy Tik Toka, nie było nawet Instagrama. To znaczy był, bo mój blog powstał w 2010. W tym samym roku pojawił się też Instagram, ale przez dwa pierwsze lata był dostępny tylko na iPhone’ach, a ja takowego nie posiadałam. W ogóle niewiele osób go posiadało. Dopiero dwa lata później z Instagrama mogli korzystać wszyscy użytkownicy telefonów komórkowych. Z kolei Tik Tok w Polsce to kwestia ostatnich siedmiu lat. Ale popularność zdobył dopiero w 2020 roku. Najpierw więc były blogi – których dzisiaj nikt już nie czyta. Bo nic się tam nie rusza, nie błyszczy, nie skacze. Za to jest duża ściana tekstu, przez którą trzeba się przebić, żeby się dowiedzieć, czy prezentowana książka „jest fajna”. Dzisiejszy użytkownik internetu nie ma na to czasu ani ochoty.
Haiku to młoda sroka jedząca truskawkę
Z Gosią Zamorską-Misztal rozmawia Marta Pilarska
Gosia Zamorska-Misztal – poetka, założycielka Gdańskiej Szkoły Haiku, trenerka antydyskryminacyjna. Pracuje z dziećmi i dorosłymi, prowadząc między innymi warsztaty socjoterapeutyczne. Bardzo lubi obserwować ptaki.
Myślę slamem
Z Mariną Dombrowską rozmawia Marta Pilarska
Marina Dombrowska – pochodzi z Torunia, w Gdańsku mieszka od 2014 roku. Z wykształcenia jest pedagogiem resocjalizacyjnym, przez pięć lat pracowała z osobami w kryzysie bezdomności jako streetworkerka w gdańskim kole Towarzystwa Pomocy im. św. Brata Alberta. W 2015 roku wraz z Justyną Aksinowicz powołała oddolną inicjatywę „Slam bez kasy”, mającą na celu popularyzowanie poezji w formule slamu poetyckiego. Wielokrotnie wygrywała slamy poetyckie na terenie całego kraju, wśród nich także slam w trakcie festiwalu Europejski Poeta Wolności (2020). Kilkukrotna laureatka konkursu „Błyskawiczny konkurs literacki A4” (2020, 2021, 2022).
Bliska jest jej twórczość Brunona Zwarry, a także liberatura. W 2019 roku otrzymała Stypendium Marszałka dla Twórców Kultury, w ramach którego zrealizowała projekt ,,Ubrania do czytania”. Interesuje się miastem jako ,,galerią sztuki codzienności i autentyczności”. W codziennej pracy z osobami w kryzysie bezdomności miała okazję przyglądać się miastu i jego zakamarkom. Dokumentowała jego codzienne życie od podszewki, co chciałaby złożyć w tomik poetycki o charakterze liberatury, próbując oddać prawdziwe brzmienie ulicy.
Nie ten las, w który chciałbym iść
Jak wydawczyni z tłumaczem…
Z Sebastianem Musielakiem rozmawia Marta Pilarska
Sebastian Musielak – rocznik 1970, absolwent filologii fińskiej na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Pracował z Finami w fabryce autobusów we Wrocławiu i stoczni Aker Yards w Helsinkach, a od lat zajmuje się literaturą. Tłumaczy z języka angielskiego oraz z fińskiego, dotychczas były to między innymi: powieści Sofi Oksanen, Wierzyliśmy jak nikt Rebekki Makkai (2020), Rok zająca Arto Paasilinny (2020) i Polowanie na małego szczupaka Juhaniego Karili (2021). Wyróżniony nagrodą „Literatury na Świecie i nagrodą państwową Ministerstwa Kultury Finlandii. W 2023 roku za przekład Polowania na małego szczupaka nominowany do Nagrody Prezydenta Miasta Gdańska za Twórczość Translatorską im. Tadeusza Boya-Żeleńskiego.
Traute znaczy odwaga
Recenzja książki Rity Jankowskiej Dryfujące słońca (Wydawnictwo papierwdole, Ligota Mała – Dun Eidann 2023).
Za szlufkę
Recenzja książki Iwony Partyki Teodor Hoppe idzie do nieba (Amaltea, Wrocław 2020).
Chlebem i wódką
Recenzja książki Wiktorii Bieżuńskiej Przechodząc przez próg, zagwiżdżę (Wydawnictwo Cyranka, Warszawa 2022).
Scyzoryk zgubiony przy rzece Brda
Recenzja tomiku poetyckiego Ludwika Filipa Czecha Więcej (Fundacja Duży Format, Warszawa 2022).
O rany! Będę czytać książkę!
Z Justyną Sawicką rozmawia Marta Pilarska
Justyna Sawicka – specjalistka ds. literackich w dziale literackim Miejskiego Teatru Miniatura w Gdańsku, pomysłodawczyni i organizatorka cyklu spotkań dla rodzin z dziećmi „Książka w roli głównej”. W konkursie Książka Roku 2022 Nagroda Polskiej Sekcji IBBY została nominowana w kategorii upowszechnianie czytelnictwa. Nominację otrzymała „za ciekawy, interdyscyplinarny i międzypokoleniowy projekt «Książka w roli głównej», realizowany w Miejskim Teatrze Miniatura, obejmujący trzy obszary kultury: teatr, literaturę i sport”.
