wiersz prozą
Poszedłem, bez chwili wahania, na twój lep. Postawiłem wszystko na najsłabszą kartę, która przegrała już tyle razy. Bo taki jej odwieczny nominał. Zainwestowałem resztki naiwności w uczucie, na które nie pozwalałem sobie od wieków.
Poszedłem, bez chwili wahania, na twój lep. Postawiłem wszystko na najsłabszą kartę, która przegrała już tyle razy. Bo taki jej odwieczny nominał. Zainwestowałem resztki naiwności w uczucie, na które nie pozwalałem sobie od wieków.
