Świetlana Droga. Spotkanie ze Stanisławem Asiejewem

𝘡̇𝘺𝘤𝘪𝘦 𝘵𝘰 𝘢𝘣𝘴𝘶𝘳𝘥, 𝘧𝘢𝘬𝘵. 𝘐𝘮 𝘤𝘻ł𝘰𝘸𝘪𝘦𝘬 𝘮𝘢̨𝘥𝘳𝘻𝘦𝘫𝘴𝘻𝘺, 𝘵𝘺𝘮 𝘵𝘳𝘶𝘥𝘯𝘪𝘦𝘫 𝘮𝘶 𝘰𝘥𝘯𝘢𝘭𝘦𝘻́𝘤́ 𝘴𝘪𝘦̨ 𝘸 𝘢𝘣𝘴𝘶𝘳𝘥𝘻𝘪𝘦. 𝘛𝘦𝘻̇ 𝘧𝘢𝘬𝘵. 𝘞 𝘐𝘻𝘰𝘭𝘢𝘤𝘫𝘪 𝘯𝘢𝘫𝘸𝘪𝘦̨𝘬𝘴𝘻𝘦 𝘴𝘻𝘢𝘯𝘴𝘦 𝘯𝘢 𝘱𝘳𝘻𝘦𝘻̇𝘺𝘤𝘪𝘦 𝘮𝘪𝘢ł𝘺 𝘥𝘸𝘪𝘦 𝘬𝘢𝘵𝘦𝘨𝘰𝘳𝘪𝘦: 𝘥𝘢𝘸𝘯𝘪 𝘸𝘪𝘦̨𝘻́𝘯𝘪𝘰𝘸𝘪𝘦, 𝘻 𝘴𝘰𝘭𝘪𝘥𝘯𝘺𝘮 𝘴𝘵𝘢𝘻̇𝘦𝘮 𝘳𝘢𝘥𝘻𝘦𝘯𝘪𝘢 𝘴𝘰𝘣𝘪𝘦 𝘸 𝘱𝘰𝘥𝘰𝘣𝘯𝘺𝘤𝘩 𝘴𝘺𝘴𝘵𝘦𝘮𝘢𝘤𝘩, 𝘰𝘳𝘢𝘻 𝘯𝘢𝘫𝘣𝘢𝘳𝘥𝘻𝘪𝘦𝘫 𝘵𝘦̨𝘱𝘦 𝘪 𝘱𝘳𝘻𝘺𝘻𝘪𝘦𝘮𝘯𝘦 𝘫𝘦𝘥𝘯𝘰𝘴𝘵𝘬𝘪, 𝘬𝘵𝘰́𝘳𝘦 𝘸𝘳𝘢𝘴𝘵𝘢ł𝘺 𝘸 𝘴𝘺𝘴𝘵𝘦𝘮 𝘣𝘦𝘻 𝘤𝘪𝘦𝘯𝘪𝘢 𝘳𝘦𝘧𝘭𝘦𝘬𝘴𝘫𝘪. 𝘊𝘪 𝘥𝘳𝘶𝘥𝘻𝘺 𝘥𝘻𝘪𝘦̨𝘬𝘪 𝘴𝘪𝘭𝘦 𝘧𝘪𝘻𝘺𝘤𝘻𝘯𝘦𝘫 𝘮𝘰𝘨𝘭𝘪 𝘨𝘳𝘢𝘤́ 𝘸 𝘥𝘳𝘶𝘻̇𝘺𝘯𝘪𝘦 𝘸ł𝘢𝘥𝘻 𝘪 𝘻̇𝘺𝘤́ „𝘮𝘪𝘦̨𝘥𝘻𝘺 𝘻̇𝘢𝘳𝘤𝘪𝘦𝘮 𝘢 𝘴𝘯𝘦𝘮”. 𝘡𝘦𝘤𝘺 𝘱𝘰𝘴𝘵𝘦̨𝘱𝘰𝘸𝘢𝘭𝘪 𝘱𝘰𝘥𝘰𝘣𝘯𝘪𝘦, 𝘻 𝘫𝘦𝘥𝘯𝘢̨ 𝘳𝘰́𝘻̇𝘯𝘪𝘤𝘢̨: 𝘥𝘻𝘪𝘦̨𝘬𝘪 𝘭𝘢𝘵𝘰𝘮 𝘴𝘱𝘦̨𝘥𝘻𝘰𝘯𝘺𝘮 𝘸 ł𝘢𝘨𝘳𝘢𝘤𝘩 𝘴́𝘸𝘪𝘦𝘵𝘯𝘪𝘦 𝘳𝘰𝘻𝘶𝘮𝘪𝘦𝘭𝘪, 𝘤𝘰 𝘫𝘦𝘴𝘵 𝘨𝘳𝘢𝘯𝘦. 𝘚𝘵𝘢𝘳𝘢𝘭𝘪 𝘴𝘪𝘦̨ 𝘯𝘪𝘦 𝘮𝘺𝘴́𝘭𝘦𝘤́ 𝘪 𝘵𝘳𝘻𝘺𝘮𝘢𝘤́ 𝘻 𝘥𝘢𝘭𝘢 𝘰𝘥 𝘴𝘺𝘴𝘵𝘦𝘮𝘶. 𝘒𝘳𝘺𝘤𝘪 𝘱𝘰𝘸𝘵𝘢𝘳𝘻𝘢𝘭𝘪: „𝘎𝘳𝘶𝘯𝘵 𝘵𝘰 𝘳𝘦𝘢𝘭𝘯𝘢 𝘰𝘤𝘦𝘯𝘢 𝘸ł𝘢𝘴𝘯𝘺𝘤𝘩 𝘴𝘪ł. 𝘑𝘢𝘬 𝘮𝘢𝘴𝘻 𝘥𝘰 𝘰𝘥𝘴𝘪𝘢𝘥𝘬𝘪 𝘥𝘺𝘤𝘩𝘦̨, 𝘯𝘪𝘦 𝘸𝘺𝘱𝘢𝘭𝘢𝘫 𝘴𝘪𝘦̨ 𝘱𝘪𝘦𝘳𝘸𝘴𝘻𝘦𝘫 𝘥𝘰𝘣𝘺. 𝘔𝘢̨𝘥𝘳𝘢𝘭𝘦 𝘻𝘥𝘺𝘤𝘩𝘢𝘫𝘢̨ 𝘯𝘢𝘫𝘴𝘻𝘺𝘣𝘤𝘪𝘦𝘫”.
– cytat pochodzi z publikacji „Świetlana droga. Obóz koncentracyjny w Doniecku”