„Pasiphaë” Stanisławy Przybyszewskiej to literacka wiwisekcja skrajnych stanów. Miejsce, gdzie wszystkie lęki i tęsknoty bohaterki, pysznej i nawiedzanej przez widzenia Lio Lynne, znajdują ujście w relacjach z galerią pełnych emocji, mrocznych postaci.
Język tej prozy składa się z ciągów solarnych metafor i kosmicznych poszukiwań, to świat, w którym literacko wywołana „Florida” szybko przestaje być geograficzną Florydą, a staje się przestrzenią umowną i wyobrażoną, dającą się zainstalować w Gdańsku, z którym Przybyszewska była związana.
Proza Przybyszewskiej jest wizyjnym, modernistycznym tekstem-obiektem, który Grzegorz Jaremko i Mateusz Górniak zaprezentują przy użyciu kilku kontekstowych perspektyw.
Nigdy nieukończoną Pasiphaë da się bowiem czytać przez soczewkę „astrologiczną”, organizowaną przez energię księżyców Jowisza albo historię z greckiej mitologii. Istnieją też „wejścia” do Pasiphaë przez losy samej autorki. Jej postać jest jak widmo, które osiadło w Gdańsku. Swoje mieszkanie Przybyszewska zamieniła na literacki warsztat do przybierania kolejnych wcieleń. Jaremko i Górniak szukają zaskakujących połączeń pomiędzy jej losami, tkanką miejską, a zmiennymi nastrojami pełnej jazzu i miłości powieści.
Dramaturgia: Mateusz Górniak
Reżyseria: Grzegorz Jaremko
Muzyka: Justyna Banaszczyk
Animacje: Rafał Żarski
Obsada: Robert Ciszewski
Magdalena Gorzelański
Paweł Pogorzałek
Agata Woźnicka
