Praca nad wymazanymi śladami przeszłości a interwencja w niestabilną teraźniejszość. Emilia Kledzik, Agnieszka Knyt oraz Jacek Leociak – troje specjalistów od dekonstruowania oraz obnażania fałszywych mitów na temat historii i doświadczeń grup mniejszościowych w XX wieku.
Ile mamy rodzajów pamięci? Kto pamięcią zarządza, kto uznaje ślady po życiu jednych za ważne i godne ocalenia, a zapiskom innych odmawia miejsca w historii oficjalnej?
Porozmawiamy o pracy w archiwach i tworzeniu archiwów, o rekonstruowaniu zapomnianych opowieści oraz przepisywaniu historii spoza głównego nurtu. Nieoczywiste źródła przeszłości – oryginalne zapiski Papuszy, czyli Bronisław Wajs, do których dotarła Emilia Kledzik, antologia podziemnego archiwum getta warszawskiego współtworzona przez Jacka Leociaka oraz zbiory archiwów społecznych redagowane przez Agnieszkę Knyt – ukazują wagę i różnorodność świadectw, które przez lata pozostawały na marginesie zainteresowań historyków i historyczek.
Stawką w grze jest nie tylko przepisanie jednostkowych, dotąd marginalizowanych doświadczeń granicznych, ale także rzucenie wyzwania – poddanie w wątpliwość przekonań, które współcześnie rodzą niezrozumienie i polaryzację.
