Zainspirowane esejami Azar Nafisi postanawiamy sprawdzić możliwości literatury fikcjonalnej wobec doświadczania (nawet jeśli zapośredniczonego medialnie) wojny. Czy powieści rzeczywiście są w stanie pomóc nam zrozumieć wydarzenia tak straszne jak te, które miały już i nadal mają miejsce w Strefie Gazy? Gdy brakuje języka nawet na wypowiadanie własnych emocji czy przemyśleń, ale za to poczucia niedoinformowania, nawet poczucia własnej głupoty aż nadto? Czy kryzys może być szansą na przełamanie uprzedzeń, na naruszanie utrwalonego światoobrazu? Zastanowimy się nad tym wspólnie z Hanną Jankowską, Agą Zano i Martą Zdanowską. Rozmowę poprowadzi Anna Marchewka.
Czy powieści mogą być źródłem wiedzy o świecie? Czy są w stanie pobudzić do stawiania pytań?
Czy czytając wielogłosowe, wielowymiarowe powieści jesteśmy w stanie otworzyć się na zmianę nie tylko sposobu, w jakim myślimy o innych, w jaki sposób innych oceniamy, ale nawet spróbować kategorię inności rozmontować, odłożyć ją na bok? Jak prowadzić rozmowę w radykalnej nawet niezgodzie? Co z szacunkiem dla rozmówczyni, z którą jestem w sporze? Czy czytanie i rozmowy o przeczytanych książkach pomagają w budowaniu relacji międzyludzkich? Co po literaturze, gdy świat się kończy? Czy można czytać, gdy trwa wojna? Szukając odpowiedzi na te pytania chcemy przeczytać i przedyskutować trzy współczesne powieści: Columa McCanna „Apeirogon” (tłum. Aga Zano), Adanii Shibli „Drobny szczegół” (tłum. Hanna Jankowska) oraz Zeruyi Shalev, „Los” (tłum. Magdalena Sommer). Do lektury i rozmowy skłaniają nas nie tylko troska, ale również nadzieja, że z naszej ciekawości może coś dobrego wyniknąć.
